کلیدهای ریشه (Root Keys) بخشی از رجیستری است که شامل تعداد عمده‌ای از کلیدهای رجیستری می‌باشد. همه کلیدها، زیر کلیدها و مقادیری که در رجیستری وجود دارند، در یکی از کلیدهای مرکزی اصلی قرار می‌گیرند.
کلیدهای ریشه (Root Keys) در رجیستری چیست؟
کلیدهای ریشه (Root Keys و معروف به Hiveهای رجیستری) قسمتی از رجیستری است که سایر کلیدها، زیر کلیدها و مقادیر موجود در رجیستری را به صورت تودرتو شامل می‌شوند؛ به همین دلیل به آن‌ها “کلیدهای اصلی” یا “کلیدهای مرکزی” نیز می‌گویند.
هر کلید یا مقداری که در رجیستری وجود دارد، در گروه یکی از این کلیدهای ریشه قرار می‌گیرند. این کلیدهای ریشه توسط خود سیستم‌عامل ویندوز ایجاد می‌شوند. این سیستم‌عامل به کاربر اجازه افزودن یا حذف کردن هیچ یک از این کلیدهای ریشه را نمی‌دهد.
در قسمت پایین می‌توانید شش کلید ریشه را مشاهده کنید (در نسخه‌های قدیمی ویندوز، تا هفت کلید نیز وجود داشتند). توجه داشته باشید که HKEY در اول هر یک از کلیدهای ریشه مخفف عبارت “Handle to a Key” (به معنای دسترسی به یک کلید) است.
- HKEY_CLASSES_ROOT
- HKEY_CURRENT_USER
- HKEY_LOCAL_MACHINE
- HKEY_USERS
- HKEY_CURRENT_CONFIG
- HKEY_DYN_DATA (این کلید مرکزی در ویندوزهای نسخه Me به بعد وجود ندارد)
نکته: ترتیب لیست کردن این کلیدها همان‌گونه است که در برنامه Registry Editor (ویرایشگر رجیستری پیشفرض ویندوز) لیست شده‌اند.
کلید مرکزی HKEY_DYN_DATA در نسخه‌های ویندوز ۹۵ تا ویندوز Me استفاده می‌شد. این کلید مرکزی شامل زیر کلیدها و مقادیری بود که وظیفه حفظ اطلاعات دستگاه‌های سخت‌افزاری (Hardware Devices) را در حافظه موقت RAM داشتند. در نسخه‌های جدیدتر ویندوز، کلید مرکزی HKEY_LOCAL_MACHINE در زیرکلید HARDWARE (مسیر کامل: HKEY_LOCAL_MACHINE\HARDWARE) این وظیفه را بر عهده دارد.
در برنامه Registry Editor ویندوز، کلیدهای ریشه (کلیدهای مرکزی) در ساختار درختی، در دومین قسمت (پس از Computer) شاخه قرار گرفته‌اند:
