کدهای وضعیت HTTP چیستند؟

زمانی که یک درخواست از رابط شما (مثلا مرورگرتان) به سرور یک وبسایت فرستاده می‌شود، سرور کدهایی برای شناساندن وضعیت درخواست به کاربر برمی‌گرداند. این گونه کدها HTTP Status نامیده می‌شوند.

کدهای وضعیت HTTP چه چیزهایی هستند؟

در پروسه ارتباط  یک سرور با یک کلاینت (معمولاً مرورگرها) درخواست‌هایی رد و بدل می‌شوند که به کاربر اجازه می‌دهد تا  وضعیت سرور و درخواست‌های ارسال شده را مشاهده کند.

زمانی که درخواستی از طرف شما (یا مرورگرتان) به سرور یک وبسایت ارسال می‌شود، سرور کدی برای شناساندن وضعیت درخواست ارسال شده به کاربر برمی‌گرداند. این کد معمولاً شامل یک عبارت عددی و یک عبارت متنی برای توضیح مختصر درباره کد وضعیت است. این کدهای دریافت شده از طرف سرور HTTP Status Codes (به معنای "کدهای وضعیت HTTP") نامیده می‌شوند.

کدهای وضعیت HTTP معمولاً به اشتباه به نام HTTP Errors (خطاهای HTTP) نیز شناخته می‌شوند. درحالی که این نام گذاری صحیح نیست؛ سرور برای هر درخواستی که دریافت می‌کند، کدی را مطابق آن درخواست ارسال می‌کند. این کد می‌تواند نشان دهنده موفقیت درخواست (کد ۲۰۰) یا نشان دهنده خطایی باشد. بنابراین تمامی کدهای وضعیت HTTP، لزوماً "خطا" نیستند. تنها کدهای کلاس ۴xx و ۵xx جزو خطاهای HTTP هستند که ممکن است بنابه دلایلی از طرف سرور یا از طرف کاربر باشد.

کدهای HTTP به ۵ دسته اصلی تقسیم می‌شوند که عبارت اند از:

 

• ۱xx

این دسته از کدها برای نشان دادن وضعیت و مراحل پردازش مورد استفاده قرار می‌گیرند مثلا کد ۱۰۰ (Continue) که برای ادامه کار ارسال می‌شود.

 

• ۲xx

این کلاس از کدها نشان دهنده موفقیت در انجام درخواست ارسالی از طرف کاربر استفاده می‌شود. مثلا کد ۲۰۰ (OK) که به صورت عمومی به معنای دریافت صحیح و تایید درخواست بازگردانده می‌شود.

 

• ۳xx

این دسته از کدها معمولاً برای تغییر مسیر جاری یا تغییر مسیر درخواست مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای مثال کد ۳۰۱ (Moved Permanently) نشان دهنده تغییر مسیر همیشگی به یک URI جدید است.

 

• ۴xx

این دسته از کدها، جزو خطاهای HTTP بوده و عامل آن از طرف کاربر (Client) می‌باشد. برای مثال خطای ۴۰۴ (Not Found) که نشان دهنده عدم وجود منبع درخواستی مثلاً یک صفحه، است.

 

•  ۵xx

این دسته از کدها، جزو خطاهای HTTP بوده و عامل آن از طرف خود سرور (Server) است. بنابراین برای حل این خطاها کاربر کار خاصی نمی‌تواند انجام دهد. برای مثال خطای ۵۰۳ (Service Unavailable) که مربوط به در دسترس نبودن سرور است که اغلب یک خطای موقتی است.

 

کدهای وضعیت HTTP چه کاربردی دارند؟

کاربرد کدهای وضعیت HTTP بیشتر برای تکنسین‌ها و متخصصان شبکه و سرور است. تکنسین‌ها با استفاده از این کدها می‌توانند مواردی که سرور با مشکل روبرو می‌شود را به راحتی بیابند و درنتیجه آنرا رفع کنند.

هر درخواستی که از طرف مرورگر به سرور فرستاده می‌شود یک جواب (کد وضعیت) دارد بنابراین زمانی که کاربر درحین بازدید یک صفحه با مشکلی روبرو می‌شود، معمولاً کدهای HTTP ـی که از طرف سرور دریافت شده اند، نمایش داده می‌شوند. کاربران یا تکنسین‌ها با بررسی این کدها می‌توانند مواردی که مشکل از آنجا شروع می‌شود را بیابند. زمانی که این مشکل از طرف کلاینت (کاربر) باشد، می‌توان آن را به وسیله برخی از متدها و روش‌ها برطرف کرد اما زمانی که این مشکل از طرف سرور باشد، کاربر کار خواصی برای رفع آن نمی‌تواند انجام دهد. اینجاست که تکنسین‌ها و متخصصان سرورها وارد عمل شده و مشکل را از طرف سرور حل می‌کنند.